Archivos de Etiquetas: ayuda

DOMUND 2018

Publicada en de Publicado en: Noticias

Tódolos anos, en torno ao terceiro domingo de outubro, a Igrexa celebra a xornada do DOMUND, isto é, o Domingo Mundial de Oración polas Misións.
Co desexo de afondar un pouco máis esta realidade, o Seminario Menor ven de organizar unha serie de actividades destinadas a este fin dende una triple perspectiva:

    • Coñecer o traballo levado a cabo polos misioneiros espallados por todo o mundo. Para iso, o delegado diocesano de misións, d. David Álvarez, achegouse a compartir una xornada connosco e falarnos da súa experiencia en Perú. A ela sumaránse tamén outra serie de testimonios que poderemos escoitar estos días.

Orar polo froito de todo este traballo no que a pedra angular é o anuncio do Evanxeo. Para tal fin, durante estes días iniciarémo-las nosas clases coa oración propia desta xornada misioneira e pregaremos nas celebracións da Eucaristía.

Axudar económicamente a que toda esta laboura de tipo social promovida polos misioneiros poda seguir manténdose e fortalecéndose. Con tal motivo, cada un de nós aportará o que boamente poda nos sobres distribuidos ao longo destes días.

¡Gracias!

Publicada en de Publicado en: Noticias

Estos días nos hemos acercado hasta el Cottolengo para entregar los cerca de 500 kilos de alimentos recogidos en la pasada representación teatral solidaria. Aprovechamos la ocasión para compartiros las palabras de Dª. Yolanda, responsable del Grupo de teatro del Seminario, a propósito del acto académico en la fiesta de San Rosendo:

“El teatro siempre ha estado en la historia de esta casa desde sus inicios: obras cortas y pastorelas que ponían el toque cultural a los festivales del centro.

En las navidades de 2012 empezamos una nueva etapa. Decidimos hacer algo diferente, corto, breve, y así nos lanzamos con Cuento de Navidad. Scrooge y los fantasmas fueron todo un éxito.

Y como es bueno ambicionar cuando algo sale bien y gusta, quieres más y mejor. Decidimos entonces que el nivel fuera subiendo y pusimos en escena obras clásicas.

Nuestro escenario ha sido: Madrid en los años 50 con Los ladrones somos gente honrada; París en plena revolución con Los Miserables; hemos ido a la caza de ballenas en el Pequod con Moby Dick; nos hemos reído con el señor Purgón y Flourant y su hipocondría en El enfermo imaginario. Y este año nos hemos ido a la época del Cid Campeador con el Rey Alfonso y la Reina Berenguela en La venganza de Don Mendo.

No han faltado los fantasmas, disparos, espadas, tambores, moras y judías, caballeros y ladrones y damas enamoradas.

Tuvimos a Manquiña con nosotros dándonos una máster class increíble y aprendimos mucho de él.

Nos han dejado libretos originales (gracias Pablo) y desde hace unos años el Centro Dramático nos deja de forma muy generosa material y ropa.

Nos han visto ya varios cientos de personas, lo cual, para un teatro escolar, yo creo que es todo un éxito.

Contamos con el apoyo de la familia y en este tiempo nos hemos reído mucho, aunque también enfadado y algunos, con la presión, han querido abandonar.

Detrás de la sencillez de nuestras obras hay mucho trabajo: adaptar el guión, buscar la música, escenarios, escoger personajes, muchas horas de memorización, nervios y dejar de hacer otras cosas también importantes.

Desde el 2012 veo con otros ojos cualquier tipo de espectáculo y he aprendido a valorar todo el trabajo que hay detrás. Todos los que formamos parte del teatro del colegio nos los pasamos muy bien porque, como sucede en la vida, lo bueno no es el final, la representación, sino todo el camino que hacemos antes.

Gracias a D. Jesús, a D. Alberto, a D. Santiago a D. Tino, a Dª. Rosalía, a Dª. Teresa y a Dª. María Bandín, Dª. Elisa, Dª. María Tarrío y tantos otros porque siempre el teatro de esta casa ha podido contar con vosotros. Gracias, por supuesto, a todos los alumnos que participan y participaron. También a las familias que han colaborado con sus pequeños y grandes papeles. ¡Gracias! Para el próximo año… más y mejor.”

Yolanda Gómez Gómez

Xornada Escolar pola Paz

Publicada en de Publicado en: Noticias

Manifesto pola Paz do Seminario Menor

Celebramos hoxe, 30 de xaneiro, a Xornada Escolar pola Paz. Precisamente neste mes, cúmprense 50 anos da famosa mensaxe do Papa Pablo VI na que invitaba a “todos os homes de boa vontade a celebrar «O Día da Paz[1]» en todo o mundo”.

Gustaríanos que esta Paz fose unha realidade xa acadada, mais sabemos que aínda non é así. Por citar só algúns exemplos[2], durante o ano pasado:

  • a guerra en Siria motivou o éxodo de case 5 millóns de refuxiados e o desprazamento de 6,6 millóns de persoas;
  • o Conflito na República Centroafricana deixou preto de 215.000 persoas refuxiadas;
  • a Guerra en Sudán do Sur leva máis de 4 anos nunha guerra civil que xa deixa 500.000 vítimas mortais, 1,5 millóns de desprazados internos e case 2 millóns de refuxiados.
  • Desgraciadamente, na mesma liña, poderiamos citar múltiples exemplos como Colombia, Iemen, os eternos enfrontamentos entre ambas Coreas, Israel e Palestina, Iraq, ou as novas e amargas realidades como o terrorismo internacional do que ninguén está a salvo.

Non queremos con isto limitarnos a unha simple enumeración de datos estatísticos, senón tomar conciencia da nosa misión e responsabilidade en ser construtores de paz. Neste últimos anos, os Papas dirixiron esta invitación dun xeito especial á xente nova, á mocidade. Esta invitación quere amosar “a necesidade de defender a paz fronte aos perigos que sempre a ameazan:

  • o perigo (…) dos egoísmos nas relacións entre as nacións;
  • o perigo das violencias ás que algúns pobos poden deixarse arrastrar pola desesperación, ao non ver recoñecido e respectado o seu dereito á vida e á dignidade humana;
  • o perigo, hoxe tremendamente acrecentado, do recurso aos terribles armamentos exterminadores dos que algunhas Potencias dispoñen, empregando niso enormes medios financieiros, cuxo dispendio é motivo de penosa reflexión ante as graves necesidades que aflixen o desenvolvemento de tantos outros pobos;
  • o perigo de crer que as controversias internacionais non se poden resolver polos camiños da razón, é dicir das negociacións fundadas no dereito, a xustiza, a equidade, senón só polos das forzas espantosas e mortíferas”.

É ben certo que seguimos conmemorando “a Xornada da Paz” porque non hai paz na Terra, pero si hai homes e mulleres de “boa vontade”. Nós non podemos nin debemos ser testemuñas inactivas destes tempos turbulentos. “Levantemos, pois, a bandeira da Paz e convidemos a homes e Nacións a levantar, ao amencer do ano novo, “… a bandeira que debe guiar a nave da civilización, a través das inevitables tempestades da historia, ao porto das súas máis altas metas”.

Non cedamos á “covardía daqueles que temen dar a vida ao servizo do propio país e dos propios irmáns cando estes están empeñados na defensa da xustiza e da liberdade (…)” non fuxamos “da responsabilidade e dos perigos necesarios para o cumprimento de grandes deberes e empresas xenerosas: Paz non é pacifismo, (…) senón proclama dos máis altos e universais valores da vida: a verdade, a xustiza, a liberdade, o amor”.

Seguindo os consellos do Evanxeo, traballemos todos xuntos pola paz pois os que traballan pola paz serán chamados fillos de Deus (Mateo 5, 9).

[1] https://w2.vatican.va/content/paul-vi/es/messages/peace/documents/hf_p-vi_mes_19671208_i-world-day-for-peace.html

[2] Datos de ACNUR: https://eacnur.org/blog/cuales-son-los-conflictos-actuales-en-el-mundo-de-mayor-gravedad/